
Wśród podstawowych materiałów budowlanych stosowanych w naszym rejonie świata jest niewątpliwie cegła. Budowle ceglane w naszym kraju zaczęto wznosić od okresu średniowiecza, charakterystyczne gotyckie gmachy z czerwonej cegły rozpowszechniły się szczególnie w północnych regionach Polski, czyli tam, gdzie był trudniejszy dostęp do kamieniołomów. Cegła wyrabiana była na miejscu z surowca opartego na najbliższych pokładach gliny. Cegły gotyckie łatwo odróżnić od późniejszych z racji ich rozmiarów – są większe. Charakterystyczna rzecz, że cegły gotyckie są bardzo odporne na procesy starzeniowe i destrukcyjne i w budowlach z owego czasu, pomijając powierzchniowe zabrudzenie, zachowały się bardzo dobrze. Jest to skutkiem nie tylko wykorzystania dobrego surowca, ale i starannego go przygotowania oraz konsekwentnego przestrzegania surowych reguł towarzyszących procesowi wytwarzania cegieł. Glina powinna by c dokładnie oczyszczona z piachu i innych zanieczyszczeń, starannie rozdrobniona i „wyrobiona”. Po dodaniu pozostałych składników decydujących o zachowaniu wyrobu ceramicznego podczas wypału, ukształtowane cegły zostają poddane wstępnemu wysuszeniu na powietrzu. Jeśli na którejkolwiek cegle pojawi się trakcie suszenia najmniejsza rysa czy nawet minimalne pęknięcie, kwalifikuje to cegłę do ponownego przemielenia, czyli nie ma ona prawa trafić do wypału.